 საოცრება, რომელიც ფეხბურთში რეალობად იქცა, საოცრება, რომელიც 34 წლის წინ, რიო დე ჟანეიროს ერთ-ერთ უღარიბეს უბანში დაიბადა. დღეს, 2011 წლის 14 თებერვალს, წერტილი დაესვა ეპოქას, რომელიც მან უამრავი სირთულისა და უმძიმესი დაბრკოლებების თანხლებით შექმნა. ლეგენდარული რონალდო ლუის ნაზარიო დე ლიმა დღეიდან აღარასდროს გამოვა მოედანზე პროფესიონალი ფეხბურთელის რანგში.
"სანტიაგო ბერნაბეუდან" "კამპ ნოუმდე", "სან სიროდან" ისევ "სან სირომდე". ის ქმნიდა ხელოვნებას, რომელიც თავბრუს ახვევდა უკლებლივ ყველა ადამიანს, განურჩევლად ასაკისა და ეროვნებისა, კანის ფერისა და სქესისა. ეს იყო ამაღელვებელი ილუზია ბავშვისა, რომელიც დაიბადა იმისთვის, რომ ფეხბურთი ეთამაშა, ილუზია, რომელიც რაღაც საოცრების წყალობით რეალობად იქცა. ვერც პირადმა პრობლემებმა და ვერც უმძიმესმა ტრავმებმა ვერ შეუშალა "ელ ფენომენოს" ხელი, რომ საკუთარი მაგიური ფეხბურთი ეჩუქებინა მსოფლიოსთვის.
გამაოგნებელი ტექნიკის პატრონი, მუდამ გამოუცნობი და, უბრალოდ, ნამდვილი ჯადოქარი, ძლიერი და მოქნილი, გამანადგურებელი, შეუჩერებელი და საოცრად ზუსტი. ერთი სიტყვით - რონალდო. არ არსებობს ეპითეტი, რომელიც უკეთ დაახასიათებს ამ მოვლენას. მისი სახელი სამუდამოდ დარჩება ისტორიას, მას მომავალი თაობები გაიცნობენ, როგორც უდიდეს გენიოსს, ამოუცნობ ფენომენს, რომელიც თავბრუდამხვევი სისწრაფით შემოიჭრა საფეხბურთო სამყაროში და, უკან მიმავალმა, თან გაიყოლა მილიონობით ადამიანის გული.
"დღეს აქ იმიტომ ვარ, რომ წერტილი დავუსვა პროფესიონალი ფეხბურთელის კარიერას. ვიცი, რომ ეს წლები დიდებული, ლამაზი, ამაღელვებელი იყო. ბევრი მარცხი, ურიცხვი გამარჯვება. უამრავი მეგობარი. არცერთი მტერი".
"კარიერის დასრულება რამდენიმე მიზეზის გამო გადავწყვიტე. უკანასკნელი ორი წლის განმავლობაში გამუდმებით მაწუხებდა სხავდასხვა ტრავმა და ფიზიკურმა დისკომფორტმა მაიძულა, დაგეგმილზე სწრაფად მიმეღო წასვლის გადაწყვეტილება".
"ოთხი წლის წინ, "მილანში" აღმოვაჩინე, რომ ჰიპოთირეოდი მაქვს და მას განსაკუთრებული მკურნალობა სჭირდება. ბევრი ითქვა ჩემი მასის შესახებ, მისი მიზეზი სწორედ ეს გახლავთ".
"ძალიან ბევრ ადამიანს უნდა გადავუხადო მადლობა. ყველა კლუბს, რომელთა ღირსებასაც ვიცავდი, თითოეულ ფეხბურთელს, რომლებიც ჩემს გვერდით და ჩემს წინააღმდეგ თამაშობდნენ. ყველას, ვინც ერთგული ან ორგული იყო. მწვრთნელებს, რომელთაც უდიდეს პატივს ვცემდი და რომლებთანაც განსხვავებული პროფესიონალური შეხედულებები მქონდა".
"მინდა მადლობა გადავუხადო ჩემს ოჯახს, ყველა კრიტიკოსს, რომლებიც დამეხმარნენ, უკეთესი გავმხარიყავი".
"მინდა მადლობა გადავუხადო "კორინთიანსის" გულშემატკივრებს, რომლებიც უკანასკნელ პერიოდში ოდნავ აგრესიულად იქცეოდნენ".
"აუცილებლად დავრჩები ფეხბურთში, დავრჩები "კორინთიანსში". ჩემი მომავალი კარგადაა დაგეგმილი. გავხსნი ფონდს, სახელად "ფენომენთა აღზრდა", სადაც, იმედი მაქვს, უამრავ დროს გავატარებ".
"იმაზე მეტი მაქვს, ვიდრე ოდესმე ვიოცნებებდი, უზარამაზარი მსხვერპლის ფასად".
"უდავოა, ჩემს კარიერაში ერთ-ერთი ყველაზე გამორჩეული წამი 2002 წლის მსოფლიო ჩემპიონატის მოგება იყო".
"ძალიან ძნელია, დატოვო ის, რაც ასეთ ბედნიერებას განიჭებს, ასეთ ბედნიერებას ამდენი წლის განმავლობაში. სურვილზე რომ იყოს დამოკიდებული, ერთი წამით არ დავფიქრდებოდი, უყუყმანოდ გავაგრძელებდი კარიერას, მაგრამ, სამწუხაროდ, ასე არ არის. ჩემი სხეული ხელს აღარ მიწყობს. დროა, ყველაფერს წერტილი დავუსვა".
სათამაშო კარიერის ქრონოლოგია:
1993: აქვს დებიუტი "კრუზეიოროს" რიგებში და იტანს პირველ გოლს, როგორც პროფესიონალი ფეხბურთელი.
1994: აქვს დებიუტი ბრაზილიის ეროვნული ნაკრების მაისურით, არგენტინის წინააღმდეგ გამართულ ამხანაგურ მატჩში.
1994: "სელესაოსთან" ერთად იგებს 1994 წლის მსოფლიო ჩემპიონატს.
1994: დებს ხელშეკრულებას "ერედივიზიონის" გრანდ "პსვ ეინდჰოვენთან".
1995: ამთავრებს სეზონს "ერედივიზიონის" საუკეთესო ბომბარდირის რანგში, 30 გატანილი გოლით.
1996: იგებს ჰოლანდიის თასს "პსვ" - სთან ერთად.
1996: ტოვებს "პსვ" - ს და გადადის კატალონიის "ბარსელონაში".
1996: ხდება "ფიფას წლის საუკეთესო ფეხბურთელი"; მეორე ადგილს იკავებს "ოქროს ბურთის" გათამაშებაში.
1997: იგებს ესპანეთის სამეფო თასს და თასების მფლობელთა თასს "ბარსელონასთან" ერთად.
1997: ამთავრებს სეზონს "ლა ლიგას" საუკეთესო ბომბარდირის რანგში, 34 გატანილი გოლით.
1997: იგებს "ოქროს ბუცს".
1997: გადადის მილანის "ინტერში".
1997: ხდება "ფიფას წლის საუკეთესო ფეხბურთელი"; იგებს "ოქროს ბურთს".
1997: იგებს "კოპა ამერიკას" ბრაზილიის ეროვნულ ნაკრებთან ერთად.
1998: იგებს "უეფას თასს" "ინტერის" რიგებში.
1998: იკავებს მეორე ადგილს 1998 წლის მუნდიალზე, "სელესაოსთან" ერთად.
1998: იგებს "ოქროს ბურთს" 1998 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე.
1999: იგებს "კოპა ამერიკას" ბრაზილიის ეროვნულ ნაკრებთან ერთად.
1999: იღებს მუხლის პირველ სერიოზულ ტრავმას.
2000: იღებს მუხლის მეორე უმძიმეს ტრავმას.
2002: იგებს 2002 წლის მსოფლიო ჩემპიონატს ბრაზილიის ეროვნულ ნაკრებთან ერთად.
2002: ხდება 2002 წლის მუნდიალის საუკეთესო ბომბარდირი, 8 გატანილი გოლით.
2002: ხდება "ფიფას წლის საუკეთესო ფეხბურთელი"; იგებს "ოქროს ბურთს".
2002: ტოვებს "ინტერს" და გადადის მადრიდის "რეალში".
2002: იგებს საკონტინენტთაშორისო თასს "ბლანკოსთან" ერთად.
2003: იგებს "ლა ლიგას" მადრიდის "რეალის" რიგებში.
2004: ხდება "ლა ლიგას" საუკეთესო ბომბარდირი, 24 გატანილი გოლით.
2006: აღწევს 2006 წლის მსოფლიო ჩემპიონატის 1/4 ფინალამდე, "სელესაოსთან" ერთად.
2007: იგებს "ლა ლიგას" მადრიდის "რეალის" რიგებში.
2007: ტოვებს მადრიდის "რეალს" და გადადის "მილანში".
2008: იღებს მუხლის მესამე სერიოზულ ტრავმას.
2009: ტოვებს ევროპას და ბრუნდება ბრაზილიაში, "კორინთიანსში".
2009: იგებს ბრაზილიის ჩემპიონატსა და ბრაზილიის თასს "კორინთიანსთან" ერთად.
2010: ხდება ათწლეულის ფეხბურთელი Goal.com - ის ვერსიით.
2011: ტოვებს პროფესიონალურ ფეხბურთს.
როდესაც დაიწერება კვლევები ფეხბურთის ისტორიის შესახებ, უკანასკნელი დეკადა და კიდევ ცოტა მეტი შთამომავლობას დარჩება, როგორც სპორტის ამ სახეობის საუკეთესო და ყველაზე ცუდი პერიოდი და, უფრო მეტად, როგორც პერიოდი ორი ლეგენდისა. თუ ჩვენ ზერელად გადავავლებთ თვალს გასულ 15 წელიწადს, ბევრ ისეთ სახეს და ადგილს დავინახავთ, რომ ვერაფრით გავუმკლავდებით ბავშვური პოეზიის შემოტევას, ანდა ვერ აღვუდგებით წინ გულწრფელ ღიმილს. ჩვენ ვნახავთ რონალდინიოს, იქ მყოფს, იმის მკეთებელს, შემდეგ გასუქებულს. მაგრამ გვეცოდინება, რომ ვიღაც უკვე იყო იქ, აკეთებდა იმას და სუქდებოდა მის წინაც. ჩვენ ვნახავთ ანრის, საოცარს, დიდებულს, შეუჩერებელს და ფრანგს. მაგრამ გვეცოდინება, რომ ვიღაც უკვე იყო საოცარი, დიდებული, შეუჩერებელი და ფრანგი მის წინაც. ჩვენ ვნახავთ კრიშტიანუ რონალდუსა და ლიონელ მესის, რომლებიც ბოლოში წამოყოფენ თავს, იციან რა, რომ მათი ერა ახლა იწყება, თუმცა აქამდე ღირებული ბევრი არაფერი გაუკეთებიათ. ჩვენ ვნახავთ კლინსმანებსა და ბაჯოებს, იქვე იქნებიან ბექჰემები და ბერგკამპები, ფიგუები და ნისტელროიები, მაგრამ ვერც ერთ მათგანს ვერ ჩავთვლით მთავარ ფიგურად. ეს პატივი მხოლოდ ორ ადამიანს ხვდება წილად; ორ ბუმბერაზ ადამიანს, რომელმაც პირადად განსაზღვრა საკუთარი საფეხბურთო თაობა. ზინედინ იაზიდ ზიდანი და რონალდო ლუის ნაზარიო დე ლიმა... - მე მოვდიოდი დასაბამიდან...
|
საიტის მენიუ
